رئیس بزرگ

کلا اصلی ترین عنصر تو این دنیا قدرته که اونو خلق کرده و بسمت جلو هدایت میکنه. حالا این قدرت چه خوب باشه و چه بد و مبتذل که ازش تحت عنوان زور یاد می کنیم. بهر حال سلسله مراتب قدرت در جائی که ما خدمت می کنیم هم حاکمه که در نتیجهء این چرخه ما همون کسی هستیم که در پائین ترین رده قرار می گیره و بالا دستیهای ما هم بترتیب عبارتند از:رفیقم که معرف من بوده و در واقع من دستیارشم, داداش رفیقم که واسطهء اون بوده برای بدست گرفتن اون مجموعه, آقای همه کاره که آشنای داداش دوستم بوده برای ادارهء این مجموعه و شخص رئیس بزرگ که اجازهء بهره برداری رو ایشون صادر کردند . سوای این سلسه مراتب کلی آدم سالوس و مزور دیگه هم این اطراف هستند که هر کدوم به اندازه ای که زورشون برسه سهم میخوان. با توجه به این سلسله مراتب معلومه که من چقدر تو این سیستم کوچولوام اما اصولا یه چیزی هم هست این وسطها به اسم تقدیر که کارش بهم ریختن تمام کاسه کوزه هاست و در نتیجه اتفاقاتی از این دست رخ میده, تو این دنیای کوچک چوبین:
راستش من رئیس بزرگ رو زیاد ندیده بودم فقط یه بار اونم چون نمیدونستم کیه اصلا سلام هم بهش نکردم.اما دیشب که میخواستیم تعطیل کنیم و بریم دیدم رئیس بزرگ بهمراه آقای همه کاره که رفیقشه هم میخوان برن منتها هیچکدومشون ماشین ندارند و میخوان با داداش دوستم که یه پراید داره برن اینجا من برای دومین بار آقای رئیس رو دیدم و سلام بلند بالائی هم بهش کردم اما اونکه می دید منی که در سلسله مراتب قدرت نوکر دسته چندمشم ماشین دارم چنان به من و اوبوقراضه ام نگاه میکرد که فکر کنم همین مقام نوکری رو هم فردا پس فردا بیان از ما بگیرن. به هر حال ما که نفهمدیم اینا با این حقوقها چطور ماشین ندارند اما از ته دل خدا رو شکر کردیم که با همهء بدبختی هنوزم یه چیزائی ته کاسهء ما گذاسته که بتونیم پوزهء ابر قدرتها رو بخاک بمالیم.الهی شکر!