کوره راههای افتخار

چند وقت پیش تلویزیون داشت مصاحبه ای رو با محمد فنائی داور بازنشسته پخش می کرد که در اون آقای مجری برای عرض ارادت و چابلوسی هر چه بیشتر از دستیاری ایشون در فینال جام جهانی 94 بعنوان افتخار ملی نام می برد پیش خودم فکر کردم شاید این قضیه برای خود آقای فنائی باعث افتخار باشه منتهی فکر نمی کنم که چنین چیزی برای مملکت ما باعث افتخار باشه.....اما بحث افتخار برای هر ملتی از مسائل بسیار مهم در شناخت هویت ملی آنها به حساب می آید و حکومتها همواره سعی می کنند که با استفاده از ابزارهای مختلف از تاریخ جنگها و فتوحات گذشته گرفته تا پیشرفتهای صنعتی و اقتصادی و در نهایت آوردگاه های ورزشی استفاده کنن تا حس غرور و افتخار ملی یا اصطلاحا همون عرق ملی رو دربین مردمشون تقویت کنن البته این قضیه تنها چیزی نیست که بخواهد از جانب حکومتها ترویج بشه بلکه تقریبا چنین حسی در وجود هر انسانی و جود داره و میشه گفت که تلاشهای حکومتها در این زمینه بیشتر در جهت تقویت این حس درونیه.اما فکر می کنم بهتر باشه که پیش از هر چیز بهتر باشه که ابتدا سعی کنیم که تعریفی از مقوله افتخار ملی ارائه بدیم که بیهوده در این زمینه دچار توهم نشیم.به نظر من افتخار ملی همون چیزیه که هنگامیکه مثلا یک ایرانی به خارج از کشور سفر می کنه کشورشو با اون صفت شناسائی کنن و در نتیجه با توجه به این تعریف فکر نمی کنم بشه موفقیت یک ایرانی در خارج از کشور رو چه به عنوان یک فوتبالیست باشه چه یک تاجر موفق یا یک دانشمند یا حتی یک ستاره فیلمهای پورنو رو علی رغم ارزشمند بودن تمامی اونها به عنوان یک موفقیت ملی به حساب آورد زیرا چنین قضایائی بیشتر یک موفقیت شخصیه تا یک موفقیت جمعی و حتی مسابقات ورزشی بین اللملی که در حال حاضر از جانب ملتها بعنوان محملی برای افتخار آفرینی قلمداد میشه بیشتر مانند قضایائی برای ایجاد توهم چنین چیزی به نظر میاد.بنده فکر می کنم افتخار برای یک ملت زمانی خلق میشه که همه ملت در بدست آمدن چنین چیزی سهیم بوده باشند و یا اینکه همه اونها در بهره بردن از این قضیه سهیم باشن که مصداق بارز این قضیه چیزی نیست جز پیشرفت یک کشور در همهء زمینه ها با توجه به این صحبتها فکر می کنم همین بدست آوردن چرخه غنی سازی سوخت هسته ای خیلی بیشتر از موفقیت فلان و بهمان شخص در مقیاس بین اللملی و یا مثلا صعود ایران به جام جهانی برای ابنا وطن افتخار آفرین باشه فقط یک نکته در این وسط باقی می مانه اونم اینکه اصولا دستیابی به افتخار واقعی در طول تاریخ برای ملتها با هزینه های گزافی مثل جنگ و مقاومت و غیره همراه بوده (که امیدوارم ما مجبور به پرداختشون نشیم)و با توجه به این قضیه مثل اینکه باید مثل بت دیویس در"همه چیز درباره ایو"بگیم که:کمربنداتونو ببندین چون یک شب پر دست انداز رو در پیش داریم