ما و آرزوهای بزرگ

به دعوت ایشون!! قرار شد بگیم از آرزوها
به نظرم خواسته هام به سه دسته تقسیم میشن:
یک دسته شون که اینقدر پیش پا افتاده و زود گذرند که اصلا ارزش گفتن ندارند
دستهء دوم اونهائی اند که من خودم هم نمیدونم که اگه اون خواسته ها بر آورده بشن بنفع من خواهند بود یا نه؟ بقول معروف "مواظب اون چیزی باشید که دارید آرزو میکنید"!
دستهء سوم هم عبارتند از عقده های ما.که من هرگز اون چیزی که حق من بوده و به هر دلیل ازم دریغ شده رو آرزو نمیکنم.حتی اگه تا آخر عمر همچنان ازش محروم بمونم
با تمام این اوصاف من هنوز هم دوتا آرزو دارم:
یک:سفر به اقصی نقاط جهان! برم شهرهای مختلف رو ببینم, تو خیابوناشون راه برم ,با دختراشون لاس بزنم و شبها اونجا بخوابم.بقولی"سفر! این سودائی که تو سر شاطر و هم تیمی هاش داره شکل می گیره"
دو:دومی هم چیزی نیست جز آبادانی ایران عزیز! واقعا این آرزوئی که من تا دم مرگ هم ازش ناامید نمیشم و هر قدم کوچکی از جانب هر کسی رو هم در راه تحققش موثر میدونم.ایران عزیز شایستهء خیلی بیش از اینهاست
به نشانهء احترام از این عزیزان دعوت میکنم که در صورت تمایل در این گردونه شرکت کنند:به سادگی, long life games, پرت و پلاجات, واگویه های من ,دورترین مرغ جهان و بی حاشیه
پانوشت:و نگوئید او را که بی جواب ماند تمامی آن نامه ها, که او هرگز به داشتن پاسخ طمع نورزیده