به یه حضرتی بر خوردم که میفرمودند که کل فیلمهای بدرد بخور تاریخ سینما مال همین 10-20 سال اخیره.خب البته بدیهی بود که این قضیه از اطلاعات کم ایشون ناشی میشه اما بهر حال بهش گفتم که جاهائی هست که میشه فهمید که فیلمهای محبوب مردم فقط مال این چند ساله هم نیست. وقتی اومدم خونه یه لحظه بخاطر اینکه فیلمهای چارلی چاپلین رو لوس و مسخره میدونست ازش بدم اومد اما سریع به خودم که پسر این چه فکریه اگه قرار باشه همه یه چیزو دوست داشته باشند و از یه چیز بدشون بیاد که دنیا واقعا جای مسخره ای میشه و حتما یه جای کار یه ایرادی داره .
اصلا بابا بهتر! اگه یه چیزی باشه که هم تو دوستش داشته باشی هم همهء دنیا که حال نمیده.اون چیزی خوبه که تو خودت تنهائی دوستش داشته باشی و واست حالت یه مکاشفهء شخصی داشته باشه:اون فیلمی که تو دوست داری, اون آهنگی که تو دوست داری, اون کسی که تو دوست داری و...
پانوشت: خب, این یکی وقیحانه ترین مطلبیه که تو طول عمرم خوندم! طوریکه که تمام اون داستانهای مستهجن در مقابلش "راهنمای سکس برای مبتدیها" به نظر میرسید. خلوصش بحدی بود که دو-سه بار از خوندن ادامه اش شرم کردم.بهر حال از خونسردی لحنش خوشم اومد
۲ نظر:
آره خب تفاوت ها تو جامعه معنا می گیره.
من واسه پانوشتت آخه چی بگم
الان اين راهنماي سكس براي حرفه اي ها بو؟؟؟
ارسال یک نظر