امروز تلویزیون برای چندمین بار فیلم"پیغام" رو که اینجا همه با نام محمد رسول الله می شناسن نشون داد. فکر نمی کنم توی این هفتاد میلیون ایرانی کسی پیدا بشه که هنوز این فیلمو ندیده باشه در ضمن فکر می کنم حداقل نصف کسائی که آنتونی کوئین بازیگر مشهور این فیلمو توی ایران می شناسن به خاطر همین فیلم باشه.اما این نمایش بسیار زیاد این فیلم از طریق تلویزیون اصلا به این معنی نیست که این فیلم فیلم بدی باشه بلکه به نظر من فیلم بسیار خوبیه و بر عکس اکثر کارهائی که اینجا با نیت مذهبی بودن ساخته می شن اما در بهترین حالت یه فیلم تاریخی نیم بند هستن این یکی اتفاقا عمیقا یه فیلم معنوی از کار در اومده و اگه اعتقاد داشته باشین! می تونه شما را با روح اسلام آشنا کنه و حتی صحنه های موعظه کردنش هم نه تنها شعاری از کار در نیومده بلکه اتفاقا از صحنه های تاثیر گذارش شده.بر عکس ایران که همه تقریبا که همه مردم این فیلم رو دیدن این فیلم که با عوامل بین المللی هم ساخته شده رو کمتر کسی می شناسه اما تا اونجائی که می دونم اکثر کسائی که این فیلمو دیدن اونو پسندیدن.اما چیزی که من بیشتر از هر چیزی توی این فیلم مورد پسند من قرار گرفت شخصیت ابوسفیان بود,ابوسفیان نه به خدایان اهمیتی می داد نه چرندیاتی مثل شرافت و عشیره و ...براش اهمیت داشت تنها چیزی که براش مهم بود منافع شخصی خودش بود اما اینقدر باهوش بود که با چیزی که درست نمی شناسه بیهوده جنگ نکنه .در ضمن اگه موسیقی این فیلم به نظرتون تاثیر گذار میاد علتش اینه که اونو موریس ژاره آهنگساز فیلمهای دیوید لین و استاد موسیقی های حماسی اونو ساخته
جملات قصار:ابوسفیان:از تدبیر به دوره از تفکر خارجه!من از مردی که روزی چوپانی بیش نبود شکست خوردم
دیدی که چگونه اسلام از لکه ای شروع شد و همه جا رو فرا گرفت-
این لکه در چشم من بود من نمی تونستم اونو ببینم-
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر