وصیت نامه

جالب اینکه چند وقتیه که دچار کوری بلاگری شدم! سایت بلاگر به انضمام کامنت دونیاش برام تو کامپیوترم اجرا نمیشه.اما خب میدونی نمیخوام ادا در بیارم ها! اما به نظرم کوری بعد بینائی حس کاملا خارق العاده ایه, این کوری به نظرم یه جور روزه گرفتن یه جور تعالیه, خیلی دوست دارم این حس رو.البته قطعا چنین شرایطی وابستگی صد در صدی به نوع عکس العمل شخص داره: بورخس و رودکی اواخر عمر رو کور بودن , قصهء آدمکش نابینا روشنیدین؟. حالا اگه این کوری موقتی هم باشه که چه بهتر, مثل نابینائی روانی وودی آلن تو پایان هالیوودی.اما همهء این کوریها یه طرف و کوری سندز( جانی دپ) تو روزی روزگاری در مکزیک یه طرف.غایت برخورد آگاهانه با شرایط رو میشه در این صحنه ها شاهد بود. در ستایش این صحنه ها همینو بگم که حتی روابط جنسی هم پس از ارگاسم دچار رکود و کسالت عجیبی میشن اما من یکی تو N باری که این صحنه ها رو دیدم هرگز احساس خستگی نکردم
پانوشت:ببین دادش من! ما دیگه به آخر خط رسیدیم. دیگه واسه ما نه پائی واسه سینما رفتن مونده, نه پولی, نه انگیزه ای.اما برای اینکه مشت محکمی زده باشم به دهان کسائی که میگن :"مشکل تو اینه که باید اون نظریات احمقانه ات رو راجع به همه چیز بگی!" بگم که خبر رسیده فیلم پارک وی با صحنه ای شروع میشه که یه بچه سوسوله روی پل پارک وی در مسیر خلاف خودش یه دختره رو می بینه که داره میره بعد برا اینکه از دستش نده همونجا یه دستی خرک میکشه و عینهو گرگ هار میفته دنبال دختره و بعدشم باهاش عروسی میکنه(درست گفتم؟). آخه جون من یکی به ما بگه کسی که اینقدر حرومزاده اس میاد بره زن بگیره؟ زن گرفتن کار بچه مثبت ها و آدم های سر براهه! بابا خب نمی تونید روابط نامشروع رو تو فیلمهاتون نشون بدید کاسه کوزه تونو جمع کنید برید دنبال یه کار دیگه! بساطیه ها!
پانوشت2:یه دوست بلغارستانی پیدا کردم که خدا رو شکر دختر هم هست, تا ببینیم خدا چی میخواد!
پانوشت3:خب اگه کسی لطف کرد و واسه ما کامنتی گذاست پیشاپیش منو ببخشه چون فکر نکنم دیگه حالا حالا ها بتونم جوابشو بدم!