جمعه، شهریور ۳۱، ۱۳۸۵

آیا آندروئیدها خواب گوسفند الکترونیکی می بینند؟

دوست عزیزی در پاسخ به پست قبلتر ما مبنی بر اهمیت رای اکثریت یا به عبارتی بدیهی ترین تعریف از دمکراسی آن نوع از حکومت رو نوعی از حکومت توده ای قلمداد کرده اند که به خودش حق میده حقوق اقلیتی رو که باهاش موافق نبوده اند بطور کلی پایمال کنه.اما خب فکر میکنم که وقتی از یک حکومت دمکراتیک صحبت میکنیم یکی از بدیهی ترین اصولش همان حق آزادی بیان و به رسمیت شناختن حقوق اقلیتهاست یعنی اگر خواسته اکثریت مردم در عرصه اجتماعی به اجرا در میاید به هیچ وجه ناقض اون اصول بالا نمیتونه باشه.البته این یک حالت کلی و ایده آله و اینکه در مملکت ما اجرا میشه یا نه بحث دیگه ایه اما آیا این درسته که ما به یک چنین بهانه ائی حق یه اکثریتی رو نادیده بگیریم؟.در مورد نافرمانی مدنی هم که شما فرمودید غالبا اینکار در حالتی انجام میشه که حکومت مرکزی اصولا یک حکومت استبدادیه یا اینکه رای اکثریت مردم در اون تاثیری نداره که در اینحالت همونطور که خودتون بهتر میدونید اکثریت قریب به اتفاق مردم با عدم تبعیت از اون حکومت یا دولت اونرو وادار به کناره گیری میکنند.پس اگر رای اکثریت کسی رو حتی به صورت توده ای انتخاب کنه انجام چنین کاری غیر ممکنه.مسلما اقلیت راههائی برای احقاق حقوقشون دارند اما نافرمانی مدنی اون راه نمیتونه باشه
اما در مورد اون مصادیقی که ذکر کردید در مورد توقیف نشریات در این دولت باید بگم که واقعا جای تعجبه,کاش شما از ندادن مجوز نشر و یا افزایش حجم ممیزی در این دولت گفته بودید که میتونستم به شما حق بدم.اما مسئولیت توقیف نشریات که اساسا در دست قوه قضائیه اس و در این چند سال اخیر بطور مستمر وجود داشته!.متاسفانه یکی از مشکلاتی که ما داریم همینه که بدون در نظر گرفتن حدود وظائف و اختیارات اون شخص یا دستگاه,یا ازش توقعات بیجا داریم یا اونرو متهم به مسائلی میکنیم که اصلا ربطی به اون
حوزه نداره .اما در مورد همون موارد مطروحه از طرف خودمم هم بالاخره باید قبول کرد که فعلا این موارد(صدور مجوز و ممیزی)بر طبق قانون در اختیار دولته و خب اگر من و شمائی از این امر ناراضی هستیم باید از طریق نهادهای مدنی و انتخابات و قانونگذاری و ...این روند رو اصلاح کنیم.این که نمیشه که هر کسی با گوشه نشینی یا اینکه نهایتا انداختن با اکره یک رای در صندوق توقع داشته باشه تمام امور بطور اتوماتیک اصلاح بشه مشکل اینجاست که ما به جای اینکه خودمون واسه خودمون کاری بکنیم منتظریم که دیگران بیایند و همهء کارها رو آنهم بصورت یکشبه و بدون کمترین هزینه ای سر و سامان بدهند

هیچ نظری موجود نیست: