پیش بینی کردن کار بسیار سختیه مثلا کی از سه ماه پیش یا حتی الان میتونه پیش بینی کنه چه کسانی امسال کاندید جایزه اسکار میشن.منتهی خوب مثل اینکه یکی از امید داران اصلی امسال باید بن افلک باشه.که پس از اون مطرود شدنش از انظار مردم بخاطر روابطش با جنیفر لوپز ایندفعه با ایفای نقش جرج ریوز(بازیگر نقش سوپر من در سریال تلویزیونی دهه پنجاه)تونسته که توجهات رو بخودش جلب کنه و مقدار موفقیتش رو میشه از بردن جایزه بهترین بازیگر از جشنواره ونیز فهمید
اما سوای این حرفها اون چیزی که حسابی منو تحت تاپیر قرار خود نقش آفرینی افلک در این فیلمه. در اون تیکه هائی که کانالهای ماهواره نشان میدادند میشد حس بازیچه بودن انسانی که باید تصویرگر شکلی آرمانی از معصومیت باشه رو بخوبی میشد حس کرد,امری که آخر سر باعث قربانی شدنش هم شد
یکی از تاثیر گذارترین این صحنه ها صحنه ای بود که جرج ریوز به همراه کارگزارش و معشوقه اش(که آشکارا از اون کلی مسن تره)توی یک کافه توی بورلی هیلز نشستد و دارند صحبت میکنن و چند تا بچهء شش,هفت ساله هم تو خیابون هم دارن با کنجکاوی قهرمان مورد علاقشون رو از پشت پنجره دید میزنن.در این هنگام معشوقه اش که داره سیگار میکشه با یه حالت نیمه شوخی-نیمه تحقیر آمیز بهش میگه:سوپر من سیگار نمیکشه؟ اونم با یک پوزخند تلخ از جاش بلند میشه و نگاهی میکنه به کسانی که فارغ از تمام حواشی ها و هیاهو های دور و برش اونو صادقانه برای خودش دوست دارند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر